Rolnictwo jest podstawową klasyfikacją strefową dla gruntów. Ma ona na celu zachowanie terenów rolnych i działalności rolniczej przy jednoczesnym zniechęcaniu do rozwoju, który jest niezgodny z rolnictwem. Ten typ strefy chroni ziemię, jednocześnie pozwalając na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych otaczającego obszaru.
Agricultural zoning jest podstawową klasyfikacją strefy
Agricultural zoning pozwala na rozwój mieszkalny na działkach od jednego do pięciu akrów. Ten typ rozwoju może być korzystny dla lokalnej gospodarki, ale może również kolidować z wydajnym rolnictwem komercyjnym. Nowe rezydencje mogą być źródłem konfliktu pomiędzy sąsiadującymi gospodarstwami, które mogą skarżyć się na hałas, zapachy i godziny pracy.
Pennsylvania municipalities have varying degrees of agricultural zoning. Niektóre gminy mają dużą strefę „rolniczą”, która ogranicza liczbę akrów, które mogą być zagospodarowane. Niektóre gminy pozwalają na szeroki zakres nierolniczych zastosowań na tych działkach. Jednakże sądy stanowe często unieważniają rozporządzenia dotyczące zagospodarowania przestrzennego, które są arbitralne lub nie spełniają ważnych celów gminnych.
Przy zagospodarowaniu terenu na cele rolnicze, często wymagany jest plan ogólny. Ponadto, rozporządzenia dotyczące zagospodarowania przestrzennego powinny być aktualizowane w celu odzwierciedlenia planu ogólnego. Mapowanie okręgu rolniczego powinno być oparte na przyszłym planie zagospodarowania przestrzennego i powinno odbywać się zgodnie z procesem udziału społeczeństwa. Zazwyczaj obejmuje to spotkania komisji ds. zagospodarowania przestrzennego, warsztaty publiczne i grupy dyskusyjne ze społecznością rolniczą. Proces ten będzie prowadził do ograniczeń w niektórych zastosowaniach ziemi i może wiązać się z kosztownymi opłatami prawnymi.
Dzielnice APZ powinny starać się zmaksymalizować zastosowania rolnicze, które są dozwolone przez prawo. Chociaż większość tradycyjnych działań rolniczych może być dozwolona z mocy prawa, niektóre działania mogą mieć znaczący wpływ i wymagają dodatkowego przeglądu. Działania te mogą być sprawdzone przez Zoning Hearing Board i mogą podlegać dodatkowym warunkom. Najczęstsze zastosowania rolnicze, które wymagają dodatkowego przeglądu, obejmują operacje grzybowe i CAFO.
Zniechęca do użytkowania gruntów, które są niekompatybilne z rolnictwem
Rolniczy podział na strefy w New Hampshire ma na celu zachęcanie do rolnictwa na obszarach wiejskich poprzez zniechęcanie do rozwoju mieszkalnego w niektórych obszarach. W wielu przypadkach rozwój mieszkalny zmniejszyłby rentowność komercyjnego rolnictwa i uczyniłby ziemię mniej opłacalną. Dodatkowo, nowy rozwój mieszkalny może powodować konflikty z działalnością rolniczą znajdującą się w pobliżu. W niektórych przypadkach sąsiedzi mogą skarżyć się na hałas i zapachy związane z działalnością rolniczą.
Udane rolnicze rozporządzenie o zagospodarowaniu przestrzennym pozwoliłoby na różnorodne wykorzystanie gruntów związanych z gospodarstwem. Powinno ono również pozwalać na prowadzenie dodatkowej działalności rolniczej, chronić integralność sąsiednich gospodarstw i zniechęcać do zagospodarowywania dużych obszarów na cele nierolnicze. Typowe rolnicze rozporządzenie o zagospodarowaniu przestrzennym dopuszczałoby jedną działkę na każde 10 do 50 akrów ziemi macierzystej i wymagałoby, aby mieszkania były zlokalizowane na najmniej produktywnych glebach.
Rolnicze zagospodarowanie przestrzenne jest sposobem na ochronę gleb gospodarstw i zabezpieczenie ich przed presją rozwoju. Podczas gdy podział na strefy ogranicza rozwój terenów pozarolniczych, nie gwarantuje, że ziemia pozostanie w produktywnym użyciu. W rzeczywistości ugór w Indiach szacowano na dwadzieścia cztery miliony hektarów w 2017 roku; podczas gdy technicznie jest on pod użytkowaniem rolniczym, nie działa jako teren produkcyjny. Inną metodą ochrony rolnictwa jest podział gruntów rolnych na mniejsze działki. Ale te działki są często zbyt małe, aby były ekonomicznie opłacalne.
Podczas gdy rolnicze planowanie przestrzenne jest ważne dla przemysłu rolniczego, może ono również tworzyć konflikty pomiędzy gruntami rolnymi a właścicielami sąsiednich gruntów. Konflikty te mogą zmniejszyć rentowność rolnictwa, wymagając stopniowego wycofywania upraw lub przenoszenia operacji. Może to również prowadzić do porzucenia sąsiednich operacji i przekształcenia gruntów rolnych w grunty nierolnicze.
Dostosowuje się do miejskich potrzeb mieszkaniowych
Jeśli planujesz budowę domu w mieście, rozważ zmianę przeznaczenia swojej nieruchomości ze strefy AG na strefę RR. Strefy te pozwalają na wiele różnych typów budynków, wraz z publiczną wodą i kanalizacją. Więcej informacji można znaleźć w kodeksie zagospodarowania przestrzennego hrabstwa Harford.
Strefy rolnicze mogą być cennym zasobem dla rolnictwa miejskiego i systemów żywnościowych społeczności. Publikacja wydana przez Michigan State University Extension jest pomocnym przewodnikiem dla samorządów lokalnych w tworzeniu przepisów dotyczących zagospodarowania przestrzennego, które uwzględniają tego rodzaju użytkowanie gruntów. Publikacja została stworzona przez zespół kilkunastu ekspertów z dziedziny rolnictwa, polityki publicznej i systemów żywnościowych.
Agriculture Protection Overlay Zone jest strefą nakładkową, która ogranicza rozwój do działek o powierzchni co najmniej 10 akrów. W tej strefie, nierolnicze zastosowania są ograniczone do 25 procent dostępnych gruntów. Polityka ta pozwala na elastyczność rozwoju, zachowując jednocześnie charakter obszarów wiejskich i ich rolę kulturową.
Chroni tereny rolnicze
Rolnicze planowanie przestrzenne jest procesem stosowanym w celu ochrony terenów rolniczych przed rozwojem. Ogranicza on nierolnicze zastosowania, ogranicza gęstość zabudowy nierolniczej i chroni najlepsze grunty rolne. Polityka zagospodarowania przestrzennego podlega zmianom w zależności od warunków lokalnych. Celem podziału na strefy rolne jest promowanie rolnictwa jako podstawowego sposobu użytkowania ziemi.
Istnieją dwa rodzaje rolniczego zagospodarowania przestrzennego: warunkowe zagospodarowanie terenu i obszarowe zagospodarowanie terenu. Pierwszy z nich pozwala deweloperom i właścicielom gruntów na zagospodarowanie tylko niewielkiej części działki. Drugi natomiast jest mniej pożądany przez deweloperów. W pierwszym przypadku wielkość działki ustalona jest na 35 do 40 akrów.
Pierwszy typ rolniczego zagospodarowania przestrzennego chroni gospodarstwa rolne. Ten rodzaj zagospodarowania pozwala gospodarstwom na uprawę żywności i hodowlę zwierząt bez niszczenia środowiska naturalnego. Oprócz podziału na strefy rolnicze, uniwersalny podział na strefy wiejskie pozwala na rozwój zastosowań komercyjnych i mieszkaniowych, przy mniejszej minimalnej wielkości działki.
Rolnicze zagospodarowanie przestrzenne może również chronić dzikie zwierzęta poprzez utrzymywanie zwierząt gospodarskich na ziemi i zapewnienie im siedliska. Zwierzęta polegają również na gruntach rolnych w kwestii wody. Rozwój zakłóca te naturalne siedliska, zmniejszając ich korytarze migracyjne i zimowiska. Rozwój zmniejsza również liczbę możliwości oglądania dzikiej przyrody i polowania. Ponadto ogranicza dostęp publiczny do przyległych terenów publicznych. Co więcej, rozwój może również zmniejszyć wizualną jakość niezabudowanych terenów, obniżając atrakcyjność turystyczną społeczności.
Zachęca do rozpoczynania działalności rolniczej
Wymogi zagospodarowania przestrzennego dla gruntów rolnych mogą uniemożliwić powstanie niektórych rozpoczynających działalność gospodarstw rolnych. Wiele przepisów dotyczących zagospodarowania przestrzennego nie rozróżnia pomiędzy gruntami rolnymi a użytkami mieszkalnymi. Na przykład, zabudowa mieszkaniowa może być dozwolona na części nieruchomości gospodarstwa, ale reszta działki może być przeznaczona na cele rolnicze.
Proces zatwierdzania działalności rolniczej może być długi i kosztowny, w zależności od prawa lokalnego. Może również wymagać profesjonalnej pomocy, takiej jak certyfikowany plan zagospodarowania terenu. Taki proces jest często uciążliwy dla gospodarstw rolnych i może zakłócać terminowe zarządzanie i praktyki produkcyjne. Ponadto, opłata za plany miejscowe i specjalne pozwolenia jest kosztowna dla rozpoczynających działalność gospodarstw rolnych.
W mieście Ira, rolniczy podział na strefy jest kluczowym elementem planowania. Plan musi uwzględniać potrzeby i cele lokalnych mieszkańców. W niektórych przypadkach można zezwolić na działalność gospodarczą, która nie jest ściśle związana z rolnictwem. Pozwala to rolnikom na generowanie dodatkowych dochodów z ich produktów. Rolnicze planowanie przestrzenne powinno również zapewniać odstępy, które są wystarczające dla przedsiębiorstw rolniczych. Ponadto, gospodarstwo może również korzystać z bezpośredniego marketingu swoich produktów.
Proces zagospodarowania przestrzennego jest oparty na charakterystyce każdego gospodarstwa. Na przykład, proces zagospodarowania przestrzennego dla gospodarstwa może zachęcać do rozpoczęcia działalności rolniczej, jeśli jest ono zlokalizowane na obszarze wiejskim o stosunkowo niskiej gęstości zaludnienia. W innych przypadkach może zniechęcać do rozbudowy gospodarstwa.
Zniechęca do dzielenia gruntów rolnych na działki mieszkalne
Rolnicze zagospodarowanie przestrzenne zniechęca do dzielenia gruntów rolnych na działki mieszkalne w celu ochrony środowiska, wydajności rolnictwa i integralności sąsiednich gospodarstw. Ponadto, efektywne rolnicze zagospodarowanie przestrzenne powinno pozwalać na różnorodne wykorzystanie gruntów rolnych i dodatkowych przedsiębiorstw. Jednakże, musi ona również ograniczać ilość działalności pozarolniczej na danej nieruchomości. W rezultacie, większość efektywnych rolniczych planów zagospodarowania przestrzennego dopuszcza tylko jedną działkę mieszkalną na każde dziesięć do pięćdziesięciu akrów macierzystej ziemi uprawnej i wymaga, aby mieszkania były budowane na najmniej produktywnych glebach.
Jednym z powodów, dla których rolnicze przepisy zagospodarowania przestrzennego zniechęcają do dzielenia gruntów rolnych jest to, że działalność rolnicza na tych gruntach będzie miała niedogodny wpływ na pobliskie zastosowania mieszkalne. Użytki rolne powinny pozostać jak najbardziej produktywne, aby zapewnić ekonomiczną trwałość komercyjnego rolnictwa. Jednak nowe działki mieszkalne mogą prowadzić do konfliktów z pobliskimi gospodarstwami rolnymi, które mogą być spowodowane hałasem, zapachami i godzinami pracy.
Rolnicze zagospodarowanie przestrzenne zniechęca do dzielenia ziemi uprawnej na działki mieszkalne, wymagając, aby działki miały co najmniej pięćdziesiąt akrów. Te minima są często zbyt małe, aby utrzymać rentowne, działające gospodarstwo. Ponadto, proces rozwoju nowych działek w ten sposób prawdopodobnie usunie znaczną ilość pierwszorzędnej gleby rolnej.
W niektórych gminach, rolnictwo jest wdrażane poprzez specjalne okręgi zagospodarowania przestrzennego. Te okręgi mają na celu wdrożenie planu zagospodarowania przestrzennego miasta. Rolniczy podział na strefy został po raz pierwszy zastosowany w Lower Heidelberg Township, w hrabstwie Berks, gdzie minimalna wielkość działki wynosiła 40 akrów, a inne zastosowania były mocno ograniczone. Było to pierwsze zastosowanie efektywnej strefy rolnej w Pensylwanii. Podejście to znane jest jako strefa rolnicza o zmiennej skali i staje się coraz bardziej powszechne w całym kraju.
Podobne tematy
